Загадки на казахском языке про животных
| Бітік көз, салпаң құлақ, қайқы мұрын, Көріп пе ең мұндай хайуан бұдан бұрын. Домалақ, алды-арты бірдей екен, Және де көріп жүрсіз әрбір түрін. /Шошқа/ |
Өзі сұр, бөрі емес, Ұзын құлақты, қоян емес, Жұмыр тұяқты, жылқы емес. /Есек/ |
| Ол надыр құм жануары, Көзі өткір, көңілі тар, Басқа ұрсаң, қылмайды намыс-ар. Қара түгіл ханда бар, Қытайда бар, Қырымда бар, Түркістан, Үрімде бар, Хоразым, Бұхарада бар. /Ит/ |
От басында орайған, Құйымшағы сорайған. /Тазы ит/ |
| Үй артында шоңқайма, Буы шығып тұрмай ма? Салпаң құлақ келед деп, Қорқа-қорқа тұрмай ма?! /Ит/ |
Шықпайды үйден, Тоны жібектен. Күндіз ұйықтайды, Түнде дамыл таппайды. Аңға барады, Сол аңды үйден табады. /Мысық/ |
| От басында бүкір шал, Құдайына шүкір шал. /Мысық/ |
Түссе күннің шуағы Көзді еріксіз жұмады. Жылы жерді сүйеді, Беті-қолын жуады. /Мысық/ |
| Жол бойында жортқан, Сыбызғысын тартқан. /Қасқыр/ |
Тоң мойынды жуан көк, Желіп, жортып бүкеңдеп, Несібесі даладан, Еңбек қылмай жүрер тек. /Қасқыр/ |
| Бір нәрсе қайраты көп, болған күшті, Басынан өткізеді әрбір істі. /Арыстан/ |
Жануар мақұлықтың біреуі өзі, Іркілмей жұмсайтұғын ірі тісті. /Арыстан/ |
| Бар екен бір айуан көпке таныс, Мекені жүрер оның тау мен қамыс. Бұл өзі ойласа көп, шапшаң, епті, Жүректі бір айуанға қойса бетті. Қайтпайды жара алмаса не өледі, Өлмесе тынбайды ол алмай көкті. /Жолбарыс/ |
Мақұлық бар екен даусы зор, Адамға ұқсап бойында аяқ пен қол, Мекені тас бұлақтың төңірегінде, Мынаны тапқан жанның ақылы мол. /Аю/ |
| Ыржаяды, күледі, Басқан ізді біледі. Таусылмайтын шабысы, Жұртқа мәлім жүрісі. /Түлкі/ |
Жақпар тастың астында Қызыл тонды қыз жатыр. /Түлкі/ |
| Белестегі бес бие, Бақылдайды, құрылдайды; Құйрықтары қара ала, Қанаттары сары ала. /Ұлар/ |
Жылқыны қарнына қыстырып, Түйені ерніне қыстырып, Есекті құлағына қыстырып, Қасқырды ат қып мініп, Айт дегенде жүре берген. /Қоян/ |
| Әңгелейді, дөңгелейді, Ұшқан құстай, Құс десем, төрт аяғы бар, Елек-селек, екі құлағы бар. /Қоян/ |
Демсіз-үнсіз, Жүрсе-үнсіз. Басса ізі жоқ, Жүрсе жолы жоқ. /Балық/ |
| Жаны бар, қаны бар, Бес сағат жерде тұрса, Жаны да жоқ, қаны да жоқ. /Балық/ |
Тарпаң, тарпаң тарбиған, Түрі жаман жарбиған. /Бақа/ |
Жануарлар туралы қазақ тіліндегі жұмбақтар
| Сасық көлде ит үрер. /Құрбақа/ |
Көл, өзен, дарияны жаны сүйген, Жасынан қора салып, қамыс шиден. Қаншама терең суды бойлағанда Үстіне бір тамшы да су тимеген. /Андатыр/ |
| Алуан дүркін аузында бір әккәр, Неше жұтқан жануарды көрдім әней, Сүйегі бақша-бақша тұр дәней. /Балық/ |
Бар екен үш қанаты ұшып кетпес, Егін сап жұрт қатарлы кәсіп етпес. Өзінің мекенінен шығып кетсе, Тіршілік көремін деп үміт етпес. /Балық/ |
| Өзі шұбар, Тамағына таққаны — Екі тұмар. /Шортан/ |
Текшелеп тебен арттым томашаға, Домалағы жазылар оңашада. /Кірпі/ |
| Төрт аяқты, Мың таяқты. /Кірпі/ |
Ізі бар, Адымы жоқ. /Жылан/ |
| Төсек астында шылғи қайыс. /Жылан/ |
Жапырақ астында қара пышақ. /Жылан/ |
| Жол үстінде майлы қайыс. /Жылан/ |
Жау келсе қатты сасады, Құйрығын тастай қашады. /Кесіртке/ |
| Сауыттан мықты шапаны, Жиырылып кейде жатады. /Тасбақа/. |
Асты тас, Үсті тас, Ортасында шандыр бас. /Тасбақа/ |
| Жер астында жездекем аты кісінейді. /Суыр/ |
Ары жүгір қара шарт, Бері жүгір қара шарт. Тал түбіне тасталған, Жылқыны қарнына қыстырған. Түйені ерніне жапсырған, Мұрты бар, сақалы жоқ, Айт дегенде аяуы жоқ. /Құндыз/ |
| Кішкене ғана бойы бар, Айналдырған тоны бар. Қанар қапта не болса, Бәрін жейтін ойы бар. /Тышқан/ |
Ат та емес, ит те емес, Тістейтінін қайтерсің. /Тышқан/ |
