| – Айтшы, Әжетай, Әжетай!
Атам осы, кім менің?
– Атай, аты баптаған
Бәйгі бермес «Ақтабан» Құстай сергек ұйқысы
Атаң сенің жылқышы.
– Айтшы, Әжетай, Әжетай,
Ағатайым кім менің? – Құймақ, тоқаш, ақ нанның
Білсең тәтті бал дәмін,
Егіншіні есіңе ал, –
Дихан ағаң сол жаным! – Айтшы, Әжетай, Әжетай,
Апатайым кім менің?
– Мақтансаң сен басқаға,
Апаңды естен тастама, Жүз баланың анасы,
Тәрбиеші ол бақшада.
– Айтшы, Әжетай, Әжетай,
Нағашым осы, кім менің? – Әдемі пальто жағасын,
Айтшы, қайдан аласың?
Қаракөл қойын өсіріп,
Әперген сенің нағашын, – Айтшы, Әжетай, Әжетай,
Жездем осы, кім менің?
– Үйреніп үлкен қаладан,
Кірпіштен үйлер қалаған, Ардақтысы ауылдың,
Құрылысшы ол ағаң.
– Айтшы, Әжетай, Әжетай,
Жеңгем осы, кім менің? – Табын-табын тау іші,
Жеңгең сонда сауыншы.
Ірімшік, құрт, қаймақ, май,
Жеңгеңнен келген, ойлап қой! – Айтшы, Әжетай, Әжетай,
Жиен ағам кім менің?
– Кеш болса кең көшенің
Жарқ етсе шамы неше мың – «Өссін дейміз өркені»
Жиен – колхоз монтері.
Құлыным, ботам, көжегім!
Кім боласың, сен өзің? | |
