| Жылы сөзге болдым зар,
Маңдайымнан кім сипар.
Ата-анасыз балаға
Кең дүние де болар тар. Жоқ болса туған анасы,
Болсаң өзің өте жас,
Мүшкіл сонда басыңа,
Суынған жүрек бейне тас. Рақымды кемпір:
Бір кемпір естіп білді жетім мұңын,
Аяды: «Жылама, – деп, – байғұс ұлым,
Мұңайма, қайғы-бұлтың тарқайды әлі,
Шуағын төгер ертең алтын күнің», Үйіне ертіп келіп, берді тамақ,
Кірін жуып, жыртылған үстін жамап:
«Боласың есейгенше тәрбиемде,
Ерте тұр, мектепке бар, оқы сабақ!» Сабаққа жетім бала даярлайды,
Талабы оңғарылып, бағы жанды.
Оқыды ыңыласпен күні-түні,
Білімге шөлдеп жүріп, сусынданды. Баланың атасы өлген бір жасында,
Кемпірдің өнер тапты арқасында.
Адам болды беделді, ғылым біліп,
Кемшілік жері болмай бір басында. | |
