Тайыр ЖОМАРТБАЕВ
Өлең — Зайсан Бауырында Маңырақтың нулы Зайсан. Молайған Ертіспенен сулы Зайсан. Түн болса, төңірегін
Жалқау бала — Ленивый ребенок Жалқау бала жалтақтап, Сабақтан қашар жан сақтап, Ешкім оған
Жетім баланың мұңы: Ай қараңғы, күн батты, Жылы орнына ел жатты. Ата-анам жоқ мен
Келіп бидің алдына: Қасапшы майшы жүгінді. Қылып жүрген кәсібі Киімінен-ақ білінді. Қасапшының үсті қан,
Сексен жас түсірмейді қандай күйге Қартайып үлкен әке жатты үйде. Қол қалтырап, буынның бәрі
Баланың Күнге берген жауабы: Терезеден күн түсті, Деді былай балаға: «Жүр, ойнайық, іш пысты,
Баланың атасына айтқан сөзі: Ғазиз атай, оқыт мені, Оқымасам, білем нені? Егер мені оқытпасаң,
Туған анам сөйлеген ана тілім, А дегенде: «Апа» дей алған тілім. «Апаға» «ата» деген