Ахмет Байтұрсынов
Қалтылдақ қайық мініп еспесі жоқ, Теңізде жүрміз қалқып кешпесі жоқ. Жел соқса, құйын қуса
Қаз едік қатар ұшып қаңқылдаған, Сахара көлге қонып салқындаған. Бір өртке қаудан шыққан душар
Бір түйір ірімшікті тауып алып, Ағашқа Қарға қонды ұшып барып. Тоқ санап ірімшікті көңіліне,
Жүк алды Шаян, Шортан, Аққу бір күн, Жегіліп, тартты үшеуі дүркін-дүркін. Тартады Аққу көкке,
Қартайып, Арыстанның әлі кетті, Айбыңды жұрт қорқатын сәні кетті. Бетіне жан келмейтін уақыттар Артына
Балалар! Оқуға бар! Жатпа қарап! Жуынып, киініңдер шапшаңырақ! Шақырды тауық мана әлдеқашан, Қарап тұр
Бір байдың «Төрткөз», «Мойнақ» төбеттері, Өздері, ит болса да, әдепті еді. Түнде үріп, күндіз
Бір күні Бұлбұл құсты Есек көрді, Қасына сөз айтпаққа жақын келді. «Сыртыңнан сайрағыш деп