Ерте, ерте, ерте екен, Ешкі жүні бөрте екен. Қырғауылы қызыл екен. Құйрық жүні ұзын екен. Қырғауылы қырқылдап, Жалтыр мұзға сыртылдап, Алшая келіп қоныпты, Шаты айрылып қалыпты. Қисая жатып қырғауыл Сонда мұздан сұрапты:
— Мұз, мұз, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, бауырымды жаңбырға тестірмес едім.
— Жаңбыр, жаңбыр, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, жерге жұтқызар ма едім.
— Жер, жер, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, көк шөпке бауырымды жардырмас едім.
— Көк шөп, көк шөп, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, көк тоқты мойнымнан жұлқымас еді.
— Көк тоқты, көк тоқты, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, көк шұнақ қасқырға құйрығымды жұлқытпас едім.
— Қасқыр, қасқыр, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, көк мылтыққа құйрығымды ойдырмас едім.
— Көк мылтық, көк мылтық, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, қоңыр шолақ тышқанға білтемді қидырмас едім.
— Тышқан, тышқан, сен неден күшті болдың?
— Мен күшті болсам, құмырсқаға інімді алдырмас едім.
— Құмырсқа, құмырсқа, сен неден күшті болдың?
— Алты батпан ауырды арқалаған күштімін, жеті батпан ауырды желкелеген күштімін, — деген екен құмырсқа.
